Pleier vanligvis å få skrivesperre etter 1/4 til ei halv side og så slutte på skriveprosjektet mitt, men eg har ikkje gjort det og har kome over to sider påveg. men eg trur òg eg veit kva det er: eg kjenner meg meir knytta til historia og forteljinga nå enn før. Viss eghadde truffe hovudpersonen Elisabeth hadde eg med ein gong visst at det var ho. Dei er som venner nå og eg kan ikkje kutte dei ut. Nesten umogeleg!Mai Lene
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Tusen takk for kommentaren din! :) Velkommen tilbake seinare