VALG, slutten av scene 2 og byrjinga av scene 3, kapittel ein, mi forteljing#1

Ok, her er noko so eg syntes blei betre. Det mangkar framleis litt på det og det kan bli mykje betre, men eg er fornøgd. Kva synes du? Forteljinga er dt som er merka med ekstra tjukk skrift. Blei litt tull med avsnitt i dette innlegget. Det som òg er merka med skrå skrift er bryjinga av scene 3! :D «Beth?» Eg har ikkje høyrt stemma på over eit år, men likevel er den så gjenkjenneleg at eg med ein gong veit kven det er. «Cally!» Eg snur meg til staden der stemma kjem i frå. Der er ho. Høg og slank i ein av dei mange gule singletane sine. Ho drar opp solbrillene så dei ligg oppå hovudet, og det lange lyse året blir tvinga bakover. «Beth, det er verkelig deg!» Ho går raskt mot meg og gir meg ein etterlengta klem. «It's so long time ago since last time we met each other,» utbrytar ho. «Det har skjedd så mykje som eg bare må fortelje deg om, men de tek me seinare. Korleis går det med deg?» Ho dreg ivrig den rosa kofferten min etter seg mens ho går mot utgangsdørene i andre enden av ankomsthallen. «Great,» mumlar eg. Føtene mine må småspringe for å halde tritt med dei lange skritta hennar. Eg hutrar når eg kjem ut etter å ha vore så lenge i den varme hallen. Himmelen er overskya og eg vil tippe det til å vere rundt seks grader utanfor. Cally fører meg raskt over parkeringsplassen i mellom alle bilane og bort til den kjente forden til pappa og stemora mi, Emily. Med ein gong pappa ser meg sprett han ut or bilen og gir meg ein god klem. «Hello, Beth. Finally you are here.» Så tar han kofferten min i frå Cally og set den inn bak. Eg opnar døra og kryp inn i baksetet. Cally føljer fort etter meg og sett seg ned på sida. «Hei Elisabeth,» seier Emily i frå framsetet. Ho brukar alltid heile namnet til folk. Det er umogleg å få ho til å kalle meg Beth uansett kor mykje eg prøver. Pappa sett bilen i gang og kjører sakte ut or parkeringsplassen. «Eg tenkte me kunne unne oss litt luksus nå første kvelden. Eg bestilte plass til oss på Radisson Plaza Hotel her i Minneapolis. Kva seier de jenter. Klar for litt meir luksus enn vanlig?» «Yes,» ropar Emily og Cally i munnen på kvarandre. «Er du seriøs, pappa?» Eg ser måpande på han. «Er ikkje det hotellet fryktelig dyrt?» «Me skal nok klare oss jenta mi. Du treng ikkje uroe deg for økonomien. Og det er jo bare for ei natt.» «Det var ikkje slik eg meinte deg,» Eg raudnar. Eg meinte ikkje å seie at pappa er fattig. Tvert i mot er han kanskje den rikaste eg kjenner. Eg ser ned på skoa mine før eg ser bort på Cally. Ho sit framoverlent i setet sitt og ser ut på vegen på alt me kjører forbi. Ho ser bort på meg og møter blikket mitt før ho smiler. «Jenter, nå må de snart vere ferdige,» ropar pappa utanfor døra inn til badet. «Ok,» ropar eg tilbake mens eg set i den siste klemma i håret til Cally. Ho snur seg mot meg. Det er nesten som eg mistar pusten. Jenta som alltid går i rideklede og aldri er særleg opptatt av hår og andre ting sit her med sminka andlet, håret oppsett og krølla. Ho retar på den rosa stroppe-lause kjolen sin og ser på meg. Eg ser tilbake på og reiser meg opp i frå krakken. Det er uvanlig å gå i den lyse brune kjolen som Emily har kjøpt til meg. Den går rett av ved knea og har ei diger sløyfe på venstre side oppe ved skuldra. Eg ser meg ein siste gong i andletet. Fletta Cally har laga ligg framleis fint over høgre skulder. Det er uvant og sjå seg sjølv med blå augeskugge og rosa lepestift. «Me går ned i lobbyen,» seier eg til far og går ut døra i frå hotellrommet. Eg høyrer at Cally føljer hakk i hæl. Med vanlige sko er ho vanligvis litt høgare enn meg, men å når eg går med flate og ho med platåsko er det nesten som å sjå opp på ein skyskrapar. Nede i lobbyen set eg meg i ein stol mens Cally går inn på toalettet for å rette på håret sitt. Det er godt å senke ned i dei mjuke stolane som er der. Eg tek eit eit drops i frå skåla på bordet og suger på det mens eg venter. Endelig er eg her. Endelig har eg møtt Cally igjen. Når eg tenker meg om er ho den aller beste veninna eg har her borte til tross for at det er nesten to år mellom oss. :D:D:D