Bok: Mus av Gordon Reece

Fekk tid til å lese litt i jula likevel. På julaften fekk eg to nye bøker: reisen hjem av Lori Lansens og ei til bok som eg ikkje hugsar namnet på, men ho verka som ei som er litt i Karen Kingsbury - stilen. Eg får sjå korleis ho her. Omtale kjem det nok.

Men over til mus av Gordon Reece

Om boka

Ett sted går det en grense - selv for dem som er vant til å finne seg i alt. Denne rystende psykologiske thrilleren etterlater leseren med spørsmålet: Hva ville DU gjort viss du nådde denne grensen?

Shelley, kjære, sa mama. Ikke vær redd. Han vil bare ha penger. Hvis vi gjør dom hsm dirt, vil han gå og la oss være i fred. 

Jeg trodde ikke på henne, og kunne skjønne på de skjelvende hendene og den uvante stemmen hennes at hun ikke trodde det selv heller. Når en kattgår inn i et musehull, etterlater den ikke musene uten å ha skadetdem. Jeg visste hvordan dette kom til å ende. 

Shelley og moren omtaler seg selv som mus - alltid fredssommelige, pliktoppfyllende, usikre på seg selv. Forsiktige som mus og gode som gull hele livet, og alt de har oppnådd med det, er å bli herset med av alt og alle. Men det finnes en grense selv for mus. Og en dag er den grensen nådd. 

Mi meining
Dette er ikkje noko bok om ein helt. Tvert i mot. Shelley, som det handlar om, er eit mobbeoffer, tyngst i klassen, og ho har gått med sjølvmordstaknar. Det å då flytte ut til Honeysuckle Cottage og få heimeundervisning hjelper på for henne. I alle fall for ei lita stund, heilt til fødselsdagen. Eg vil ikkje røpe så mykje i frå der og ut i boka, utanom at eg synes at dei er veldig savitslause, både Shelley og mora. (utdraget i frå fødselsdagen står på baksideteksten som eg har skrive over her)

Shelley er på mange måtar ei grei jente å bli kjent med, men det er ikkje mykje morosamt i boka. Alle bøker skal ikkje vere humorristiske, og det er ikkje hovudtrekka for ein psykologisk thriller, så det var ikkje så veldig sakna heller.

Skildringane var gode, og eg likte måten personane blei presentert på. Honeysuckle Cottage høyres ut som eit nydelig hus, men eg trur ikkje eg hadde greidd å flytte så avsides frå alt og alle, men det har vel sine fordelar i handlinga her.

Eg pleier å seie at Gyldendal ofte har kvaltitetstempel på boka. Viss boka er merka med Gyldendal, er det for meg nesten kvalitetsstempla, og det er denne boka òg. Veldig spennande. Kanskje ikkje heilt den skrivestilen eg liker best, men elles er boka bra. Det var noko meir eg ikkje likte som eg ikkje greier å setje heilt ord på. Veit ikkje om eg veit sjølv kva det er, men det var noko som ikkje var heilt min smak, så det er ikkje den beste boka eg har lese heller.

Maria på Marias bokblogg har òg aøgt omtale av boka.
Omtalen