Skyhøge forventningar

Eg merkar at når eg har lese ei bok som er den nest beste eg har lese i heile mitt liv så har eg høge forventningar til nestebok etterpå. Eg prøvde å byrje på nokre andre, men på den første visste eg ikkje at det var ei slik fantasy-bok som eg trudde. Du trur at boka bare handlar om ein ting og at i byrjinga så veit ikkje hovudpersonen noko om ei fantgfasiverd fordi det er så dårligbaksidetekst. Når då hovupersonen snakkar om å byrje å sjå spøkelser og du ikkje veit om det er ekte eller ikkje at ho ser dei, så tenker du bare: "Uff for ei dritbok."

Den neste boka starta litt betre, men var bare for overdriven og urelaistisk. Nå du har lese dei to beste bøkene du veit om på eit år så har du skyhøge forventningar. Eg skal innrømme at eg hadde takkla ei dårligare, men når dei er heilt drit (sånn sagt rett ut) så er det vanskelig å lese dei etter ei veldig bra.

Mai Lene